Van losbandig naar bezorgd

Zoals ik al eerder heb beschreven, bestaat het leven van onze Esmee momenteel uit allemaal kleine of grote primeurs. Allemaal momenten die je samen voor het eerst meemaakt.

Zoals ik al eerder heb beschreven, bestaat het leven

van onze Esmee momenteel uit allemaal kleine of grote primeurs. Allemaal

momenten die je samen voor het eerst meemaakt. De meeste hiervan zijn leuke

ervaringen waar je tijdens de zwangerschap al stiekem over na hebt gedacht.

Zoals het moment dat ze voor het eerst zegt dat haar papa de liefste van de

hele wereld is. Helaas moet ik hier voorlopig nog op wachten en als ik sommigen

moet geloven, zal de kans zéér klein zijn dat ik dit überhaupt mee zal maken.

En bedankt!

Maar goed, sommige dingen hoop je de eerste tijd nog niet mee te

maken. Haar eerste puberende vriendje bijvoorbeeld, daar zit ik nou niet

bepaald op te wachten. Gelukkig hoef ik me daar voorlopig nog niet mee bezig te

houden, thank god! Maar ook haar eerste ziekenhuisbezoek is iets wat je hoopt zo

lang mogelijk te kunnen uitstellen. Maar ondanks onze positieve instelling,

eindigt mijn eerste werkdag toch in het ziekenhuis.

Telefoontje

Aan het einde van de middag krijg ik een telefoontje

van Doortje dat Esmee door de huisarts is doorverwezen naar het ziekenhuis

omdat ze heel erg veel aan het spugen is. ‘Maar,’ zegt ze vervolgens, ‘je hoeft

je niet te haasten hoor.’ Alsof ik dan eerst nog even op mijn dooie gemak langs

de McDrive ga?! Mijn dochter ligt in het ziekenhuis!

Met een zelf gecreëerde

tijdelijke ontheffing van de maximumsnelheid op de A50 begeef ik mij naar het

Deventer Ziekenhuis. Op de kinderafdeling hoef ik alleen maar het gebrul te

volgen en zodoende kom ik vrij snel op de kamer van Esmee, als dat geen

vaderinstinct is…

Daar krijg ik van een verpleegster, die naar mijn idee

misschien in haar leven iets te veel nachtdiensten heeft gedraaid, te horen dat

mijn dochter een nacht ter observatie in het ziekenhuis moet blijven. En als

klap op de vuurpijl krijg ik te horen dat alleen Doortje de nacht mag blijven.

Wederom word ik door meerdere vrouwen buitenspel gezet. Arme ik, al zeg ik het

zelf.

Gelukkig blijkt de volgende dag dat Esmee weer naar huis mag en nemen we

afscheid van een plek waar we hopen voorlopig niet meer te komen.

Esmee poept en spuugt er inmiddels weer vrolijk op

los. De ‘zure melklucht’ hangt weer als vanouds op de eerste etage en de

wasmachine en droger hebben weer geregeld nachtdienst, evenals haar ouders…

Toch vraag ik me af wat bij mij de grootste schrikreactie heeft veroorzaakt; mijn

dochter in het ziekenhuis of het besef dat deze, ooit losbandige, jongeman

veranderd is in een bezorgde vader?

Gerelateerde artikelen

Comments

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Please enter your comment!
Please enter your name here

Stay Connected

904FansLike
72VolgersVolg
848VolgersVolg

Recente artikelen

De ideale staycation met kleine kinderen

Een vakantie plannen met kleine kinderen is niet altijd even makkelijk. Je wilt zelf graag opladen en ontspannen tijdens zo’n vakantie, maar je kinderen...

Minder geld uitgeven aan luiers? Check deze vier handige tips

Luiers: met een baby ontkom je er niet aan. In het eerste levensjaar gebruikt je kleintje er gemiddeld zelfs zeven per dag! De broekjes...

Het beste buitenspeelgoed voor jonge kinderen

Wanneer je een jong kind hebt, dan is het natuurlijk superleuk om lekker buiten te spelen. Toch is het af en toe lastig om...

Tips bij het kopen van babykleding

Ben je net bevallen van jouw kleine, of wil je jouw vriendin graag een cadeautje voor haar kindje schenken? Dan is het altijd leuk...

De eerste maanden van je baby vastleggen

Gefeliciteerd met de geboorte van jouw kleine wonder! Voor veel moeders is het spannend om voor het eerst een kindje te krijgen. Dat is...