Zwangerschapsyoga, mannen en puffen – 12.11.12

Hoewel onze dochter inmiddels al weer meer dan zeventien maanden onze dagen (en nachten) vult met wijze levenslessen, eigenwijze streken en verrassende inzichten, zijn er regelmatig momenten dat we met onze gedachte weer even midden in de zwangerschap zitten.

Zo hoorde ik laatst van Sandra van de Belt van zwangerschapscursus Mama2b dat er nog steeds weinig mannen zijn die staan te popelen om mee te gaan met hun partner naar een zwangerschapscursus. Enigszins begrijpelijk, want het beeld van zo’n cursus dat wij mannen hebben, draagt nou niet bepaald bij aan een gezellig, ongedwongen uitstapje met je partner. En tegelijkertijd moest ik denken aan mijn eigen ervaringen als broekie in de wereld van puffen, posities en positiviteit, met andere woorden: zwangerschapsyoga!

Plek des onheils

En ik zal het maar meteen bekennen. Ik ben ook één van de vele mannen die de toegevoegde waarde van gezamenlijk puffen met onbekenden ergens in een lokaal buurthuis niet direct heeft ingezien. Het begint al bij binnenkomst. Langzaam druppelen de stellen binnen. Het valt me direct op dat bij vrijwel elk stel de vrouw voorop loopt. Gevolgd door de man, slenterend en zichtbaar ongemakkelijk. Dan komen we aan op de ‘plek des onheils’. De stoelen staan al klaar in een kring.

De aanwezigheid van de pufmatjes in de hoek van het lokaal bevestigt nogmaals dat we hier te maken hebben met een serieuze aangelegenheid waarbij een actieve bijdrage een minimale vereiste is. De hoeveelheid aanwezige zwangerschapshormonen verontrust me een beetje. Eén hormonenstorm kan ik nog wel hebben, maar acht is wel heel erg veel… Toch besluit ik me er maar volledig aan over te geven, want ach, hoe erg kan het zijn?

Geitenwollen sokken

Dan komt uiteindelijk de docente binnen. Het sprankje hoop dat we les zouden krijgen van een vlotte, moderne en vooral gemoedelijke jongedame vervliegt direct als ze het lokaal binnenloopt. Alle clichés lijken te kloppen.

Geitenwollen sokken, kruidenmuntthee, zelfs het motto ‘waarom zou je kleren kopen als je ze zelf ook kunt maken?’ lijkt van toepassing te zijn. Haar serieuze blik a la Jerney Kaagman legt ons zonder woorden uit dat mannenhumor hier niet gewaardeerd wordt.

Als één van mijn mannelijke lotgenoten vervolgens de opmerking plaatst of we wel op tijd klaar zijn omdat het voetbal om acht uur begint, lijk ik even getuige te worden van een ernstige mishandeling. Toch lijkt de kruidenmuntthee een rustgevende uitwerking te hebben, want een geforceerd lachje is de enige reactie die volgt. Goed, laten we maar eens aan het werk gaan…

Onzekere partners

Na wat algemene instructies is dan eindelijk het grote moment daar. De matjes komen tevoorschijn. Ga daar maar liggen schat! En na enkele ongemakkelijke minuten lijk ik er zowaar iets van op te steken. Zaken waar Doortje en ik, achteraf gezien, tijdens de bevalling heel veel aan hebben gehad. Wie had dat gedacht?

Het heeft dus weldegelijk zin om mee te gaan, ook al heb je zelf dus geen zin. Vergeet niet dat iedereen in dezelfde situatie zit. Iedere aanstaande vader kampt met dezelfde onzekerheden.

En misschien nog wel belangrijker; vergeet niet dat onze docente (gelukkig) alleen in Deventer lesgeeft en dat er genoeg vlotte, moderne docenten zijn die hun kleren gewoon in de winkel kopen.

En wanneer je ziet dat jouw buurman op dezelfde wijze yoga-technisch aan het klungelen is als jij, trek je een opmerkelijke, maar geruststellende conclusie: wij zijn niet bij zwangerschapsyoga, we zijn bij een lotgenotenbijeenkomst voor onzekere partners van zwangere vrouwen. Dat de zwangere dames in kwestie daar toevallig bij zijn, maakt weinig verschil. Goh, dan lijkt het ineens allemaal erg mee te vallen…

Lees hier andere columns van Daan:

–Hiep Hiep Hoera! – 29.05.12

–Wat komt u eigenlijk doen? 20.04.12

Daan is sinds 9 mei 2011 de trotse vader van Esmee. Elke maand schrijft hij een column op Babyvandaag. ‘Als groentje in de wereld van het ouderschap krijg je het soms zwaar voor de kiezen’