De meeste ouders blijken toch traditioneel te zijn
ingesteld. Zeker acht van de tien stellen, getrouwd of niet getrouwd, kiest
ervoor om hun kind de achternaam van de vader te geven. Dat blijkt uit
onderzoek door tijdschrift WIJ Jonge Ouders.
In
traditionelere regio’s van Nederland, waar religie vaak een grotere rol speelt,
is dit aantal nog hoger (negen tot tien op de tien).
Meisjesnaam
Ondanks dat vrouwen sinds 1998 er voor kunnen kiezen het kind hun meisjesnaam
te geven, blijft de achternaam van de vader toch het populairst.
Ook als ouders
getrouwd zijn hebben ze de mogelijkheid om hun kind te achternaam van de moeder
te geven. De vrouw in kwestie moet daarvoor met haar partner naar de
Burgerlijke Stand om de achternaam van de baby vast te laten stellen. Het
blijkt dat dit zelden gebeurt.
Maar zodra
de baby automatisch de achternaam van de moeders krijgt (bij ongehuwde paren),
komen de stellen echter wél in actie. Om ervoor te zorgen dat het kind de
achternaam van vader krijgt, leggen de meeste stellen bij de erkenning de
naamkeuze vast. Zouden ze dit niet doen, krijgt het kind automatisch de
achternaam van de moeder.
Redenen
Moeders hebben allerlei motivaties voor hun keuze. De ene
moeder kiest traditiegetrouw voor de achternaam van de vader, terwijl de andere
moeder deze optie kiest om de vader zekerheid te geven dat het kind van hem is,
schrijft het tijdschrift.
Wanneer
de moeder toch haar kind haar eigen achternaam geeft, is dat bijvoorbeeld om
een verwachte scheiding of een praktische reden, zoals de dagelijks zorg die
voor rekening van de moeder komt.
