Mogelijk geven zwangere vrouwen de schadelijke effecten van stress door aan hun ongeboren kind. Uit onderzoek blijkt dat stress doorgegeven kan worden via de bacteriën in de vagina en via de placenta. Al langer was bekend dat stress tijdens de zwangerschap van invloed is op de ontwikkeling van het ongeboren kind, maar het hoe en waarom was nog altijd onduidelijk.
Micro-organismen
Als een baby het geboortekanaal passeert, komen micro-organismen uit de vagina van de moeder terecht in het darmkanaal van het kind. Deze micro-organismen kunnen als gevolg van stress veranderen. Deze verandering heeft dan ook invloed op de populatie in het darmkanaal en dit hangt samen met veranderingen in de ontwikkeling van de hersenen. Stress tijdens de zwangerschap is van invloed op de hoeveelheid lactobacillus. Dit is een bacterie die melkzuur produceert en die in verbinding staat met de neurotransmitters in de hersenen. Een afname van het aantal bacteriën is van invloed op de ontwikkeling van de hersenen. Dit zou kunnen helpen begrijpen waarom sommige mensen sneller neurologische aandoeningen ontwikkelen.
Proteïne OGT
In de placenta, ook wel moederkoek genoemd, bevindt zich een specifieke proteïne genaamd OGT. Dit heeft mogelijk een grote betekenis voor de ontwikkeling van de hersenen van het ongeboren kind. Hiermee zijn testen gedaan bij muizen. Bij moeders die in verwachting waren van een jongen was de hoeveelheid OGT lager dan bij moeders die in verwachting waren van een meisje. Bij moeders die gestresst waren, was de hoeveelheid OGT erg laag. De baby’s die een moeder hadden met relatief weinig OGT waren als volwassene kleiner en gevoeliger voor stress. Het OGT in de placenta biedt dus mogelijk bescherming tegen het effect van stress.
Toen mijn 2de kindje geboren was, raakte ik hem al snel bijna kwijt door mijn stress. Binnen een paar weken zag hij er uit als zo’n oorlogskindje die je op tv ziet. Ik wist niet wat ik moest doen, snapte natuurlijk ook de oorzaak niet. Hij was alleen stil als hij werd gevoed. Hij at hett er letterlijk af. Ik kon ook moeilijk met hem banden hierdoor. Ik was al snel met hem in het zh waar ze geen oorzaak konden vinden en waar hij al binen een paar dagen aansterkte. Wat ook best wel moeilijk is, ik voelde me een gevaalde moeder. Uiteindelijk na een paar gesprekken met de kinderarts bleek dat mijn zoontje mijn stress overnam. Verschrikkelijk voelde ik me. Ik heb mezelf hard aangepakt, hulp in huis gehaald en daarna hulp gehaald om de band met mn zoontje aan te sterken. Ik kan zeggen dat dit niet zomaar klaar was, al met al, ben ik een jaar of 4 bezig gweest. Nu zijn mn zoon en ik, 2 handen op 1 buik. Inmiddels ben ik gezegend met een 5de kindje op komst. Het is erg gezellig allemaal. Ik vermijd stress en distantieer mezelf van negatieve mensen en dingen.